Τα τελευταία χρόνια έχουμε μάθει τα πάντα σχεδόν για την ενέργεια. Εκπαιδευτήκαμε και διαβάσαμε για την ενέργεια και το κυριότερο πρόβλημα που αφορά την εξάρτηση της ανθρωπότητας από το ορυκτά καύσιμα: την Κλιματική Αλλαγή ή Φαινόμενο του Θερμοκηπίου, που δεν δικαιολογείται πια η άγνοια. Αν εξαιρέσουμε τη σύγχυση που εξακολουθεί να υπάρχει σε πολλούς ανθρώπους ανάμεσα στο Φαινόμενο του Θερμοκηπίου και την Τρύπα του Όζοντος , σε γενικές γραμμές έχουμε επαρκή πληροφόρηση. Εκείνο που λείπει είναι το πιο σημαντικό: η αλλαγή στάσης ζωής με στόχο τη μείωση του ενεργειακού αποτυπώματος των ανεπτυγμένων χωρών αλλά και των ανερχόμενων οικονομιών. Η ανθρωπότητα μοιάζει να εφησυχάζει. Ιδίως από τότε που η οικονομική κρίση εγκαταστάθηκε για καλά στη ζωή μας, προτεραιότητα φαίνεται ότι δίνεται στην ανάπτυξη. Σωστά. Αλλά τι είδους ανάπτυξη θέλουμε; Το οικονομικό μοντέλο που βασίστηκε στην ιδέα ότι η αειφορία αφορά μόνο την οικονομική ανάπτυξη και όχι τους δυο άλλους βασικούς πυλώνες της, το φυσικό περιβάλλον και την κοινωνία, αποδεικνύεται ότι έχει σοβαρά προβλήματα.
Ανεξάρτητα όμως από το πόσο είναι διατεθειμένος να διεισδύσει κανείς στις ρίζες της σημερινής οικονομικής, οικολογικής και ηθικής κρίσης, είναι αδύνατο να αγνοήσει το ενεργειακό και την Κλιματική Αλλαγή. Η ενέργεια είναι η sine qua non προϋπόθεση για την ανάπτυξη και η Κλιματική Αλλαγή κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, πως η ανάπτυξη που δεν λαμβάνει υπόψη της τη φέρουσα ικανότητα της Γης προκαλεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει. Σε τελική ανάλυση, αν απειλείται η ίδια μας η ζωή από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, το λιώσιμο των πάγων, την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, τις ασθένειες και την υποβάθμιση βιοτόπων, ορισμένες από τις συνέπειες της Κλιματικής Αλλαγής, τι νόημα έχει η λέξη ανάπτυξη;
Και αν η τεχνολογία βρίσκει λύσεις για την αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής και τον περιορισμό εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα, δυστυχώς δεν είναι πανάκεια. Η εξοικονόμηση ενέργειας πρέπει να είναι ο βασικός πυλώνας στην αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής. Με τον ρυθμό που αυξάνει ο πληθυσμός της Γης (και οι αντίστοιχες ανάγκες σε ενέργεια) είναι αδύνατο να βασιστούμε μόνο στην τεχνολογία για να λυθεί το πρόβλημα. Ας εκπαιδεύσουμε λοιπόν εαυτούς και μαθητές, οικογένειες και τοπικές κοινωνίες στην αλλαγή καταναλωτικών συνηθειών και σε τρόπους εξοικονόμησης ενέργειας. Ας μειώσουμε το αποτύπωμα άνθρακα ως άτομα, σχολείο, νοικοκυριά, γειτονιά. Έξω οι πόλεις μηδενικού άνθρακα είναι ήδη γεγονός. Ας ξεκινήσουμε κι εμείς την προσπάθεια και μπορεί στο τέλος να αποδειχθούμε πρωτοπόροι σε μια άλλη λογική ζωής.
