Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Λαλούδες και αχινοί

Από τον Μαϊντανό.

"Λαλούδες. Όποτε ακούω αυτή τη λέξη οι κόρες των ματιών μου διαστέλλονται, η όσφρηση συνθέτει αυτομάτως μυρωδιά και οι σιελογόνοι αδένες ξυπνάνε ακαριαία.

Αυτό το υπέροχο κίτρινο άνθος του κολοκυθιού, γεμιστό με ρύζι και δυόσμο πάντα θα μου θυμίζει την αγάπη της γιαγιάς μου που μαγείρευε κάθε χρόνο κατά παραγγελία αυτό το φαγητό την πρώτη μέρα των διακοπών στο χωριό. Λαλούδες σημαίνουν αγάπη κι η αγάπη έχει άρωμα καλοκαιριού.

Η "καρδιά" του καρπουζιού

Από την Άρτεμις Τσίπη
www.wonderfoodland.gr
Κρααακ, σπάει στα δύο και η μυρωδιά από το καρπούζι γεμίζει τα ρουθούνια μας/ τα ζουμιά από τη φέτα μέσα στην οποία έχουμε πέσει στην κυριολεξία με τα μούτρα τρέχουν στους αγκώνες μας και η μάχη για την “καρδιά” έχει προηγηθεί

Μέρες καλοκαιριού

Από την Κατερίνα Ντεληδήμου
 
Ελληνικό καλοκαίρι για μένα σημαίνει ατέλειωτες ώρες στην παραλία με παιχνίδι, κολύμπι, κοχύλια και ψάρεμα. Σάντουιτς με ψωμάκι φέτα και ντομάτα που τρωγόταν με βουλιμία και απίστευτη γρηγοράδα για να μη χαθεί ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω από το παιχνίδι και τη θάλασσα.

Ένα καλάθι γεμάτο λιχουδιές

Ακόμα θυμάμαι το πρώτο καλοκαίρι που κατέβηκαγια πρώτη φορά στη Κρήτη, για να γνωρίσω το χωριό μου. Σκαρφαλώμένο στη Σάμητο, απέναντι από τον Ψηλορείτη, ένα τόσο δα χωριουδάκι ξεχασμένο από τον χρόνο, γεμάτο από φιλόξενους ανθρώπους και ζεστά σπιτικά. Εκεί για πρώτη φορά άκουσα τους ήχους της φύσης, αυτούς που στην Αθήνα δεν τους ακούς ποτέ.

Καλοκαίρι τελικά είναι...

Από την Έλενα Σμπώκου
 
Καλοκαίρι είναι η ξυπολισιά στο μωσαικό,  να ξυπνά κανείς διψασμένος και να ανοίγει το ψυγείο και αντί για νερό να αρπάζει το τάπερ με το κομμένο παγωμένο καρπούζι που έμεινε από το χτεσινό βράδυ! 
Να ετοιμάζεσαι για το μπάνιο στην θάλασσα και μετά από ώρες χαλάρωσης και πολύ κολύμπι να επιστρέφεις πεινασμένος στο σπίτι  

Ημερολόγια κήπου

Γεύσεις κι αρώματα καλοκαιριού... (Photo: Flickr/Danbruell)

Από την Εύα Μονοχάρη

Funky Cook

 Όταν ζεις και μεγαλώνεις στην επαρχία, η «ζωή» το καλοκαίρι μοιάζει καλύτερη και είναι!

Για εμάς το καλοκαίρι ξεκινούσε όταν η μαμά μας έδινε το «σύνθημα» ότι οι φράουλες κοκκίνιζαν, δεν μας ένοιαζε διόλου το παγωτό…  μόνο να απολαύσουμε τις μικρές, κατακόκκινες, λίγο ξινούτσικες φράουλες που μαζεύαμε το πρωί, ακόμη θυμάμαι την πρωινή δροσιά πάνω τους  και τον τόπο γύρω τους να μοσχοβολά! Κάπου εκεί ερχόταν και το τέλος της σχολικής  χρονιάς!