Σήμερα αναθεωρούμε τον παλιό καταναλωτικό τρόπο ζωής μας, τις αξίες μας και τελικά τη σχέση ευτυχίας και δυνατότητας κατανάλωσης. Θέλουμε, αλήθεια, να επιστρέψουμε στον ίδιο καταναλωτικό τρόπο ζωής, στη ζωή του “shopping therapy”; Μας θεραπεύει η αλόγιστη κατανάλωση ή μας κάνει πιο δυστυχισμένους, ενώ ταυτόχρονα κατασπαταλά φυσικούς πόρους και στερεί από τις μελλοντικές γενιές φυσικούς πόρους και το δικαίωμα να ζήσουν σε έναν υγιή πλανήτη;
Η ευτυχία λοιπόν δεν εξαρτάται από τη δυνατότητα κατανάλωσης. Πολλές μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που ζουν σε ανεπτυγμένες χώρες δεν νιώθουν πιο ευτυχισμένοι ή ικανοποιημένοι, παρά την αύξηση του εισοδήματός τους σε επίπεδα που υπερκαλύπτουν τις βασικές ανάγκες.
Οι έρευνες επίσης έδειξαν ότι ομάδες και οικογένειες που δεν αγόρασαν παρά μόνον ό,τι είχαν απόλυτη ανάγκη είχαν περιορίσει σημαντικά τα οικιακά απορρίμματα και την κατανάλωση των πόρων τους. Tαυτόχρονα, αποδείχθηκε ότι είχαν ενισχυμένο αίσθημα κοινωνικής συμμετοχής, προσωπικής ικανοποίησης και είχαν βελτιώσει την ποιότητα ζωής τους. «Η εξώθηση των καταναλωτών να δαπανούν περισσότερα χρήματα και να αγοράζουν περισσότερα αγαθά δεν πρόκειται να επιλύσει το οικονομικό πρόβλημα της Bρετανίας. Aντίθετα, είναι μία πρακτική επισφαλής που ενδέχεται να υποβιβάσει το επίπεδο ζωής και να καταστρέψει την υγεία των πολιτών.» Αυτά προέβλεπε ο Τζόναθαν Πόριτ το 1993 (Guardian, 18-9-1993). Δεν είναι επίκαιρα τα λόγια του για όλες τις χώρες που μαστίζονται σήμερα από την κρίση;
Ένας πιο απλός και λιτός τρόπος ζωής είναι καλύτερος για την υγεία μαςκαι για την υγεία του πλανήτη μας. Οικολογικό αποτύπωμα, αποτύπωμα άνθρακα, υδατικό αποτύπωμα, κατασπατάληση φυσικών πόρων, κλιματική αλλαγή…όλα αυτά έχουν μπει στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Κι όμως λίγοι αντιλαμβανόμαστε τη σχέση ανάμεσα στις καθημερινές καταναλωτικές μας συνήθειες και την περιβαλλοντική κρίση.Γιατί σήμερα όλα τα αγοράζουμε έτοιμα, σε όμορφες συσκευασίες, ελκυστικά και λαμπερά προϊόντα που υπόσχονται ευτυχία και κρύβουν το τεράστιο αποτύπωμά τους στον πλανήτη.Ας κοιτάξουμε λοιπόν από την αρχή την καθημερινή μας ζωή. Εκεί κρύβεται το νόημα, στις συνήθειες. Ζωή από την αρχή λοιπόν και να είστε σίγουροι ότι θα ενθουσιαστείτε κι εσείς και οι μαθητές και όλο το σχολείο, και όλη η γειτονιά με την προσπάθεια μείωσης της κατανάλωσης!
«Η υπερκατανάλωση είναι ένα θέμα ταμπού για την κυβέρνηση και όσους χαράσσουν την πολιτική της, καθώς η οικονομία βασίζεται στην «εξώθηση των πολιτών να δαπανούν όλο και περισσότερο. Aυτό, όμως, απλώς δεν μπορεί να συνεχιστεί. Oι κοινωνικές και οι περιβαλλοντικές συνέπειες είναι τέτοιες, που εξουδετερώνουν όποιο κέρδος και αν έχουμε από τον καταναλωτισμό. Θεωρούμε εκδήλωση πολιτικής δειλίας το ότι κανείς δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα»
Τζόναθαν Πόριτ, Πρόεδρος της Επιτροπής για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, Μεγάλη Βρετανία.