Είμαι πολύ τυχερός που βρέθηκα να συντονίζω μια συζήτηση για τη σπατάλη τροφίμων έχοντας απέναντί μου τρεις εξαιρετικούς ανθρώπους. Την μοναδική Ξένια που κατάφερε ως συνιδρύτρια του ΜΠΟΡΟΥΜΕ να φέρει ένα νέο υπόδειγμα αλληλεγγύης. Ο καλός φίλος Κώστας, αναπληρωτής καθηγητής στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, που έχει το μεγάλο προσόν να είναι εξαιρετικός επιστήμονας και άνθρωπος. Ο Ηλίας Μαμαλάκης, που παρά το ότι είναι διάσημος, παραμένει προσιτός και φιλικός με όλους και μεταδίδει με χαρά τις πλούσιες γνώσεις τους.
Για σχεδόν μία ώρα, μιλήσαμε για τόσα πολλά ενδιαφέροντα θέματα. Μιλήσαμε για τη σπατάλη σε όλο τον κόσμο και την αποκοπή των ανθρώπων στις πόλεις από την αλυσίδα των τροφίμων. Σήμερα, πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουμε πως παράγονται τα προϊόντα που φτάνουν στο τραπέζι μας και τι σημαίνει αυτό για παράδειγμα στο περιβάλλον.
Συζητήσαμε για το «κατοχικό σύνδρομο» που εξακολουθεί να υφίσταται φέρνοντας παρενέργειες άλλοτε καλές, άλλοτε κακές. Υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων, που έζησαν την πείνα του 2ου παγκοσμίου και δεν αφήνουν ούτε ψίχουλο στο τραπέζι. Υπάρχουν όμως κι άλλα παραδείγματα, ηλικιωμένων που γεμίζουν ράφια, ντουλάπια και ψυγεία για να μην λείψει ποτέ τίποτα από το σπίτι, με αποτέλεσμα αρκετά από αυτά τα τρόφιμα να χαλάνε και να καταλήγουν στον σκουπιδοτενεκέ.
Μιλήσαμε για απλές πράξεις στην κουζίνα, που μπορούν να μας λύσουν τα χέρια και να περιορίσουν τη σπατάλη. Μπορούμε για παράδειγμα να καταψύχουμε μαγειρεμένα και ημιμαγειρεμένα τρόφιμα για να τα φάμε όποτε θελήσουμε. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα περισσεύματα από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι για να φτιάξουμε πίτες ή κρύα πιάτα, όπως μας εξήγησε ο Ηλίας Μαμαλάκης.
Προβληματιστήκαμε για το κακό του «να τρώμε χωρίς να πεινάμε» και αναδείξαμε την ανάγκη για σωστό προγραμματισμό στις αγορές μας. Είναι προτιμότερο να ψωνίζουμε για τις ανάγκες 3-4 ημερών ή μιας εβδομάδας κι όχι να αγοράζουμε πράγματα για ένα μήνα. Είναι θεμιτό να υπακούμε στις ανάγκες μας και να κλείνουμε τα μάτια στις σειρήνες των ‘προσφορών’ στα super-markets.
Σχολιάσαμε τα κακώς κείμενα σε εστιατόρια και ξενοδοχεία. Ο μπουφές είναι μια κακή πρακτική, καθώς όπου υπάρχει μπουφές και όχι μενού παρατηρείται μεγαλύτερη σπατάλη φαγητού. Κακή πρακτική είναι επίσης και το μενού με τα πολλά πιάτα. Όπως ειπώθηκε αν σε ένα εστιατόριο υπάρχει μενού με 40 και παραπάνω πιάτα είναι δεδομένο ότι αρκετά από αυτά θα είναι μπαγιάτικα και επίσης, είναι δεδομένο πως αρκετά από αυτά θα καταλήξουν στα σκουπίδια.
Είπαμε ότι οι μερίδες στα εστιατόρια και ξενοδοχεία δεν έχουν μικρύνει, καθώς αυτό αποτελεί μια προσπάθεια προσέλκυσης πελατών. Έτσι όμως μένουν μεγάλες ποσότητες στο τραπέζι. Ποσότητες που μπορούμε να τις πάρουμε μαζί μας σε ένα κεσεδάκι. Και οι τρεις συνομιλητές συμφώνησαν ότι δεν είναι ντροπή να παίρνεις σπίτι σου τα περισσεύματα από το εστιατόριο, αλλά αντιθέτως επιβάλλεται. Στο στόχαστρο μπήκε και η υψηλή γαστρονομία, όπου εκεί παρατηρείται –ως μη όφειλε- πολύ μεγάλη σπατάλη, πράγμα που θα έπρεπε να μας προβληματίσει όλους. Καλό είναι δηλαδή να μην κοιτάμε μόνο τα επιτεύγματα των σεφ της haute cuisine, αλλά και αυτά που πετούν για να βγει το αποτέλεσμα!
Καταπιαστήκαμε με την ημερομηνία λήξης των προϊόντων και την κακή ενημέρωση που υπάρχει. Κάποια προϊόντα, αυτά που φέρουν τη σήμανση «ανάλωση κατά προτίμηση» μπορούν να καταναλωθούν με ασφάλεια κάποιες μέρες μετά τη λήξη, αν έχει γίνει σωστή συντήρηση. Κλειδί για να καταλάβουμε αν ένα τρόφιμο είναι κατάλληλο είναι, όπως είπαν οι ειδικοί, οι αισθήσεις μας κι όχι αναγκαστικά η ημερομηνία λήξης. Το ίδιο ισχύει και για φρούτα και λαχανικά. Αν ένα τμήμα του φρούτου έχει χαλάσει πετάμε αυτό το τμήμα, όχι όλο το φρούτο.
Μιλήσαμε για και γοητευτήκαμε από τη σπουδαία δουλειά που κάνει το ΜΠΟΡΟΥΜΕ. Η αξιοποίηση των τροφίμων που περίσσεψαν σε σούπερ μάρκετ, παντοπωλεία, φούρνους, ζαχαροπλαστεία, δεξιώσεις και σε οποιαδήποτε επιχείρηση ή εκδήλωση όπου έχουν περισσέψει φαγητά είναι εφικτή χάρη στο ΜΠΟΡΟΥΜΕ. Τα τρόφιμα που περίσσεψαν και είναι σε καλή κατάσταση, μπορούν να δοθούν χάρη στο ΜΠΟΡΟΥΜΕ, σε φορείς, ιδρύματα, συσσίτια και γενικά σε οργανισμούς που σιτίζουν ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
Καταλάβαμε όλοι τη σημασία της εκπαίδευσης των παιδιών. Σημασία έχει να δώσουμε εμείς στα παιδιά το καλό παράδειγμα. Να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι η σπατάλη δεν είναι μαγκιά. Αν γίνει βίωμα, τότε τα αποτελέσματα θα είναι θεαματικά. Γιατί, σε αντίθεση με εμάς τους μεγάλους, τα παιδιά έχουν την ικανότητα να μαθαίνουν και να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος. Αρκεί να το διδαχθούν!
Η συζήτηση ήταν εξαιρετική, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσε να κρατήσει επ’ άπειρον. Βγήκα ευχαριστημένος από το στούντιο του Garage TV. Αυτό που μου έμεινε είναι ότι έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε, όμως μπορούμε να καταφέρουμε τον περιορισμό της σπατάλης τροφίμων.
Μπορείτε να δείτε κι εσείς το βίντεο της συζήτησης με τρεις εξαιρετικούς καλεσμένους. Θα μάθετε πολλά και θα γίνετε σίγουρα σοφότεροι!
* Η ευχαρίστησή μου εννοείται ότι οφείλεται και στην άψογη συνεργασία που είχαμε με το Garage TV. Ο Μανώλης και ο Μπάμπης, το έμψυχο δυναμικό του Garage TV, έχουν απίστευτο μεράκι.
Facebook comments