ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ

 

Θα μπορούσε ένα έξυπνο λογισμικό να μας βοηθάει να αξιολογούμε πόσο επικίνδυνες  είναι για την υγεία μας διάφορες δραστηριότητες μας στην πόλη με βάση τους ρύπους και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες που τις συνοδεύουν;  Όσο φουτουριστικό και αν ακούγεται, το λογισμικό «CENSE»( Combined Environmental Stressors' Exposure ) καταφτάνει για να λειτουργήσει ως ένα χρήσιμο εργαλείο για τον αστικό σχεδιασμό και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων.

 

 

Η καθημερινότητα σε μεγάλα αστικά κέντρα συνδυάζεται συχνά με έκθεση σε θόρυβο, ρύπανση αλλά και άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες με επιπτώσεις στην υγεία και τα προσωπικά επίπεδα άγχους. Από την ποδηλασία μέχρι την οδήγηση και το περπάτημα, το ερώτημα παραμένει πώς μπορούμε να αξιολογήσουμε διάφορους στρεσογόνους παράγοντες συνδυαστικά κατά τη διάρκεια τέτοιων δραστηριοτήτων σε μία συγκεκριμένη διαδρομή μέσα στην πόλη. 

 

«Με χρώματα και εύληπτα σύμβολα» φαίνεται να απαντούν οι σχεδιαστές του CENSE το οποίο εμφανίζει τα αποτελέσματα της κάθε δραστηριότητας με ένα χρώμα που προκύπτει από μία σχετική κλίμακα. Κόκκινο για επικίνδυνες και στρεσογόνες δραστηριότητες από τη μία, πράσινο για τις «πολύ καλές και με μειωμένα επίπεδα έκθεσης σε κινδύνους» από την άλλη.

Κοινώς, το CENSE χρησιμοποιεί δύο βασικούς δείκτες. Ο πρώτος, αφορά την έκθεση σε μια ποικιλία ρύπων, συμπεριλαμβανομένων των υδρογονανθράκων, των λεπτών σωματιδίων, του θορύβου και της ακτινοβολίας. Ο δεύτερος, μετράει το επίπεδο προσωπικής έκθεσης βάσει της διάρκειας της κάθε δραστηριότητας αλλά και του όγκου αναπνοών αναλογικά της προσπάθειας που δαπανάται για κάθε δραστηριότητα. Εδώ έγκειται και η ολιστική προσέγγιση του ζητήματος.

 

 

Ένα τέτοιο λογισμικό όπως το CENSE, καθιστά δυνατή τη σύγκριση δύο διαφορετικών πράξεων στο ίδιο περιβάλλον του οποίου και τα ιδιαίτερα τοπικά χαρακτηριστικά συνυπολογίζονται. Επί παραδείγματι, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι «Γρήγορη ποδηλασία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης είναι ασφαλής για τα 20 πρώτα λεπτά, αλλά περνώντας τα 27 λεπτά γίνεται πιο επικίνδυνη βάσει των παραμέτρων υγείας. Αντίθετα, η οδήγηση ενός αυτοκινήτου μέσα στην κίνηση για 45 λεπτά  αξιολογείται ως «πολύ καλή» για έναν οδηγό. Σαφώς, η προστασία του οδηγού από τη ρύπανση εν προκειμένω, επηρεάζει ταυτόχρονα την υγεία των υπόλοιπων χρηστών του οδοστρώματος και τέτοιου είδους αρνητικές επιπτώσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο μέσα από συλλογικές αποφάσεις μείωσης της χρήσης αυτοκινήτων».

 

 

Ένα τέτοιο εργαλείο μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμο για τον πολεοδομικό σχεδιασμό και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών, προτείνοντας ας πούμε συγκεκριμένους δρόμους για πιο υγιεινές και ασφαλείς διαδρομές με ποδήλατο. Πάραυτα ,οι χρήστες πρέπει να θυμούνται ότι τα αποδεικτικά στοιχεία είναι υπό διαμόρφωση  και ότι για ορισμένους ρύπους ή στρεσογόνους παράγοντες, δεν είναι βέβαιο σε ποιο επίπεδο έκθεσης γίνονται ανθυγιεινοί και αν γίνονται πιο επιβλαβείς όταν συνδυάζονται με άλλους .