ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ

 

Τα κύρια λιπαρά οξέα που βρίσκουμε στα ψάρια, στα οστρακόδερμα και στα καρκινοειδή  είναι τα ωφέλιμα Ω3 λιπαρά οξέα καθώς και πρωτεΐνη.Οι ουσίες αυτές αποτρέπουν το στρες, τα καρδιαγγειακά, τις δερματίτιδες  κτλ.

 

Τα ψάρια που κολυμπούν κοντά στην επιφάνεια καθώς και στο μέσο μεταξύ επιφάνειας και βυθού λέγονται πελαγικά. Χαρακτηριστικό τους είναι η σκούρα σάρκα (ερυθρή σάρκα) λόγω των μεγάλων αποστάσεων που διανύουν. Από την άλλη, βενθικά ονομάζονται τα ψάρια που ζουν και τρέφονται στο βυθό (και ένα με δύο μέτρα πάνω από αυτόν) και η σάρκα τους είναι υπόλευκη. Θα σας φανεί αστείο, αλλά υπεύθυνη για το υπόλευκο χρώμα των βενθικών ψαριών είναι και η μικρή κολυμβητική ικανότητα τους.

 

Τα ψάρια που βρίσκονται στην ανώτερη τροφική αλυσίδα όπως ο ξιφίας, ο τόνος, ο ροφός κτλ. υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχουν αυξημένη συγκέντρωση υδράργυρου στον μυϊκό ιστό τους. Αυτό συμβαίνει λόγω της θέσης τους στην τροφική αλυσίδα και λόγω του ότι ο υδράργυρος έχει την ιδιότητα να συσσωρεύεται, που σημαίνει ότι μεταφέρεται αυτούσιος από τη μια τροφική ομάδα στην άλλη πχ. ζωοπλαγκτόν –>σαρδέλα, σαρδέλα  ->τόνος.

 

Η αλλοίωση στα ψάρια επέρχεται όταν περνά  η επίδραση της λεγόμενης «νεκρικής ακαμψίας». Η νεκρική ακαμψία ενός ψαριού μπορεί να παραταθεί μέσα από τη διατήρησή του σε πάγο. Ωστόσο, όσο πιο πολύ διατηρούμε στον πάγο τα ψάρια τόσο πιθανότερο είναι να χάσουν πολύτιμα στοιχεία για τη διατροφή μας. Γι’ αυτό τον λόγο η διατήρηση των ψαριών δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 3 ήμερες. Μετά τις 3 ημέρες όσο καλή κι αν είναι η συντήρηση, επέρχεται αλλοίωση.

 

 

Στο infographic που ακολουθεί βλέπουμε όλα όσα θα μας κάνουν ειδικούς στην επιλογή φρέσκου ψαριού!

 

 

 

Όσον αφορά τα μαλάκια (μύδια, στρείδια, κυδώνια, γυαλιστερές), πρέπει να πουλιούνται ζωντανά. Το καταλαβαίνουμε αν βλέπουμε το χαρακτηριστικό άνοιγμα και κλείσιμο των θυρίδων τους.

 

Τα  καρκινοειδή (γαρίδες, καραβίδες, αστακοί κτλ.) μπορούμε να καταλάβουμε αν έχουν αλλοιωθεί, με την παρατήρηση του χρώματός τους. Όταν αλλοιώνεται το χρώμα των μυών αποκτά καστανό χρώμα ως αποτέλεσμα των αζωτούχων ενώσεων που εκκρίνει η αλλοιωμένη σάρκα.

 

 

Θα πρέπει να επανεξετάσουμε τη διαχείριση της αλιείας μας σε επίπεδο προστατευόμενων περιοχών  από αλιεία, αύξησης των ορίων αλίευσης, καθώς και σε επίπεδο προσαρμογής των μεθόδων αλιείας και αλιευτικών εργαλείων.