Η οικονομική κρίση έφερε πολλά προβλήματα και αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανένας. Μας έκοψε τα όνειρα και έβγαλε στην επιφάνεια τον χειρότερο εαυτό μας καθώς μας έκανε να κοιτάμε μόνο εμάς και να μην έχουμε πλέον πίστη σε τίποτα. Αυτά στην αρχή και στο πρώτο πάγωμα.
Μετά, σαν από θαύμα, έφερε πάλι στην επιφάνεια αξίες που είχαμε χρόνια να δούμε στην Ελλάδα. Αλληλεγγύη, εφευρετικότητα, αλληλοβοήθεια, ενδιαφέρον για τον διπλανό μας και για τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Γιατί έγινε αυτό; Γιατί καταλάβαμε ότι στο χέρι μας είναι να είμαστε καλά με αυτά που έχουμε. Έτσι πρέπει να πορευόμαστε από δω και πέρα. Να μην ζητάμε τα πολλά και τα περιττά αλλά να απολαμβάνουμε και να προστατεύουμε αυτά που ήδη έχουμε και μας χρειάζονται στην πραγματικότητα.
Καταλάβαμε επίσης ότι το λίγο που μπορεί ο καθένας να κάνει, γίνεται περισσότερο αν ενωθεί με το αντίστοιχο λίγο του άλλου. Ενωμένοι πολλοί άνθρωποι μπορούν να κάνουν την διαφορά, να αλλάξουν τα κακώς κείμενα ή ακόμα και να καλύψουν τις ανάγκες του συνανθρώπου τους, του διπλανού τους. Μας έκανε καλό επίσης που δεν μπορούμε πλέον να στηριζόμαστε στο δημόσιο για τα πάντα, μας ταρακούνησε, μας έκανε να σκεφτούμε πώς θα θέλαμε να είναι το κράτος, τι έχει νόημα να μας προσφέρει και τι πρέπει να αναζητήσουμε μόνοι μας.
Είναι πάρα πολύ ελπιδοφόρο να βλέπουμε σε κάθε γειτονιά ομάδες ανθρώπων να μαζεύονται και να οργανώνονται ώστε να κάνουν την καθημερινότητά τους καλύτερη. Αυτό περιλαμβάνει ένα εύρος δραστηριοτήτων, από το να μαζέψουν φάρμακα και τρόφιμα για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη μέχρι το να καθαρίσουν το πάρκο της περιοχής και να βάψουν με χαρούμενα χρώματα μια παιδική χαρά. Ακόμα και το να διοργανώσουν μια συναυλία για όλους τους γείτονες και να ξεχαστούν λίγο τα βάσανα για δύο ώρες, είναι προσφορά στους συνανθρώπους τους.
Αν από αυτήν την αυτο-οργάνωση και την συμμετοχή σε δράσεις δούμε αποτελέσματα, ίσως πειστούμε ευκολότερα ότι μπορεί να εφαρμοστεί η ίδια μέθοδος και σε άλλα θέματα, πιο μεγάλα και σοβαρά από την καθαριότητα μιας γειτονιάς. Η συμμετοχή σε πολιτικές αποφάσεις για παράδειγμα είναι ένα από τα δικαιώματά μας σαν πολίτες. Όταν δε, αυτές οι αποφάσεις αφορούν θέματα όπως η υγεία, το περιβάλλον, η ενέργεια κ.α. , θέματα δηλαδή που μας αγγίζουν καθημερινά και ας μην το καταλαβαίνουμε, τότε όχι μόνο έχουμε δικαίωμα αλλά ίσως έχουμε και υποχρέωση να είμαστε μέρος της διαδικασίας λήψης αποφάσεων.
Μπορεί σαν μονάδες να μην έχουμε δύναμη και να θεωρούμε ότι θα χαθούν όλες οι προσπάθειές μας. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι σαν ομάδα, σαν σύνολο έχουμε περισσότερες πιθανότητες να πετύχουμε αυτό που θέλουμε. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να βρει τη λύση σε όλα τα προβλήματά του αλλά ίσως μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα του διπλανού του. Αντίστοιχα, ο διπλανός του μπορεί να τον διδάξει κάτι νέο, να του δείξει έναν άλλον δρόμο που δεν είχε σκεφτεί.
Με αυτά τα μικρά μικρά λιθαράκια, μπορούμε να χτίσουμε μια νέα κοινωνία που θα μας αρέσει να ζούμε μέσα της, θα την έχουμε επιλέξει και θα την έχουμε δομήσει με διαφορετικές αρχές και αξίες από αυτές που απέτυχαν στο παρελθόν και ζούμε τώρα τα αποτελέσματά τους. Πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι μαζί για μια καλύτερη ζωή.
Facebook comments